Kącik medycyny naturalnej (11)
Kolcowój Lekarski - przeciwwirusowa roślina lasów tropikalnych Ameryki (SMILAX MEDICA Schlecht, et Cham.)
Rodzina: Kolcowojowate (Smilacaceae) Synonimy: Kolcorośl, Smilaks, Kolcowój. Angielski: Brier, Smilax, Sarsaparilla, Green Brier Francuski: Salsepareille Niemiecki: Stechwinde Rosyjski: Sassaparił Jest to dwupienne pnącze dorastające do 30 m długości, o zdrewniałych pędach pokrytych zwykle cierniami (kolcami). Liście rośliny mogą mieć kształt okrągły, jajowaty, sercowaty lub strzałkowaty. Z górnej części pochwy liści wyrastają dwa wąsy czepne. Kwiaty są zebrane w baldachy wyrastające z kątów liści. Kwiaty męskie sześciopręcikowe rosną na jednym, a jednosłupkowe żeńskie na drugim pniu. Pojedyncze kwiaty są drobne, wonne o zielonkawym zabarwieniu. Owocem jest czerwona kulista jagoda. Roślina rośnie głównie w błotnistych, (zalewanych) lasach tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej (Meksyk, Jamajka, Brazylia). Surowcem leczniczym są korzenie o średnicy 3-6 mm dorastające do 2 m długości o nazwie Sarsaparilla. Oprócz Smilax medica (Schlecht, et Cham) stosuje się w lecznictwie kilka innych gatunków kolcowoju, wśród których najbardziej znanymi są: Smilax officinalis (Humb, Bonpl et Kunth), Smilax ornata (L.), Smilax aspera (L.), Smilax syphilitica (Willd.). Głównymi składnikami leczniczymi tych kolcowojów są sarsapogenina i smilagenina, oraz olejki lotne. Oba te składniki są stosowane jako produkt wyjściowy do produkcji kortykosteroidów i hormonów płciowych. Wyciągi z korzeni kolcowojów mają głównie działanie przeciwzapalne i oczyszczające organizm. Rzadką cechą tej rośliny jest niedopuszczanie do rozwoju niektórych wirusów. Odwar z korzeni kolcowoju stosuje się:
X-tra Call jest stosowany głównie w przypadku złamań kości oraz wszędzie tam, gdzie zachodzi potrzeba ich remineralizacji. Dodatek kolcowoju lekarskiego daje tu zapewne zabezpieczenie przed infekcją po złamaniach, a także ma wpływ oczyszczający na organizm. Dawkowanie
Pisząc artykuł o kolcowoju lekarskim koniecznie trzeba wspomnieć o całkiem innej roślinie nazywającej się kolcowój szkarłatny (Lycium Halimifolium Mill.) z rodziny psiankowatych. Jest to roślina rosnąca w basenie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie, ale znakomicie zaaklimatyzowała się również w Tybecie. Posiada także długie kolczaste pędy, różowe kwiaty i owoce-jagody o żywo czerwonej barwie. Roślina jest stosowana do tworzenia żywopłotów i zawiera w sobie substancje mocno toksyczne (np. alkaloidy tropenowe, cyjanowodór). Jednakże co jest ciekawe - medycyna tybetańska i chińska wykorzystują nalewki k szkarłatnego do celów leczniczych. Nalewkę taką sporządza się zalewając 1 porcję całkowicie dojrzałych i ususzonych jagód - 3 porcjami spirytusu i maceruje 4-6 tygodni w ciepłym miejscu, w naczyniu zamkniętym. Nalewka ta ogólnie działa pozytywnie na układ nerwowy i sercowo-naczyniowy. Przez medycynę tybetańską jest ona stosowana także dla ogólnego wzmocnienia organizmu, pobudzenia jego sił obronnych, oraz dla obniżenia ciśnienia krwi. Jednakże, ponieważ roślina przejawia działanie toksyczne, należy przestrzegać ścisłego dawkowania, tak co do dawki dniowej, jak też okresu kuracji, podczas której chory powinien być pod kontrolą lekarską. Przeciętna dawka dzienna wynosi 10 kropel nalewki na 1/4 szklanki przegotowanej chłodnej wody. Kurację dzieli się na 3 etapy dwutygodniowe z tygodniowymi przerwami pomiędzy etapami. No cóż, trucizna jak widać też może leczyć! Wszystko zależy od stosowanej dawki o czym wiedzą dobrze homeopaci. Może dlatego znakomity lekarz, chemik, aptekarz i poliglota - twórca homeopatii Samuel Hahnemann dziękował Panu Bogu za stworzenie roślin trujących, gdyż z nich mogło powstać wiele znakomitych leków homeopatycznych.
ROMAN
|