Nowa Gazeta Praska

W 1909 roku dr Alfred Sznerr, działając z pełnomocnictwa francuskiej firmy L'Air Liquide, założył w Warszawie biuro sprzedaży importowanych z Francji gazów i aparatów do spawania i cięcia metali.

Zapotrzebowanie na sprzęt i materiały do procesów spawalniczych okazało się tak duże, że zdecydowano się na uruchomienie produkcji gazów na miejscu. I tak w grudniu 1910 roku w Warszawie przy ul. Leszno ruszyła pierwsza na ziemiach polskich wytwórnia tlenu, azotu i sprężonego powietrza. Tę datę przyjmuje się jako narodziny "PERUNA".

Równocześnie 17 grudnia 1910 r. powstała w Petersburgu Spółka Akcyjna "PERUN", która w 1913 roku zorganizowała zakład przy ul. Grochowskiej w Warszawie. W tym zakładzie znalazła siedzibę wytwórnia sprzętu i materiałów spawalniczych zorganizowana przez dr Alfreda Sznerra przez połączenie biura przedstawicielskiego L'Air Liquide i Spółki Akcyjnej "PERUN". Oprócz wytwarzania gazów technicznych, w zakładzie rozpoczęto działalność produkcyjno-naprawczą.

Na czas I wojny światowej fabryka przerwała produkcję, by ją ponownie podjąć po zakończeniu działań wojennych, jako Francuskie Towarzystwo Akcyjne "PERUN". Lata międzywojenne to szybki rozwój "PERUNA". Wybudowano nowe budynki i rozpoczęto w nich produkcję sprzętu spawalniczego. Energiczna działalność owocowała przyłączeniem w końcu lat 20. Fabryki Gazów w Trzebini oraz zakładów w Poznaniu, Bydgoszczy, Lwowie, Dąbrówce Małej, Knurowie i Wełnowcu.

W 1930 roku uruchomiono fabrykę tlenu w Skarżysku Kamiennej oraz wytwórnię acetylenu w Bydgoszczy. W tym okresie "PERUN" dysponował dziewięcioma fabrykami, ośmioma biura sprzedaży i czternastoma składami tworząc własną sieć produkcyjną i dystrybucyjną na terenie całego kraju. W fabrykach powstawały warsztaty naprawcze metodami spawalniczymi oraz warsztaty spawalniczo-instruktażowe ze zwróceniem szczególnej uwagi na szkolenie spawaczy.

Główną siedzibą spółki był zespół przy ul. Grochowskiej w Warszawie. Zorganizowane tu biuro studiów prowadziło w szerokim zakresie propagowanie spawalnictwa, opracowywało publikacje teoretyczne oraz udzielało porad zainteresowanym. Profil produkcji zadziwiał swoim bogactwem. Oprócz reduktorów do gazów i palników do spawania i cięcia produkowano maszyny do cięcia automatyczne i półautomatyczne, wytwornice acetylenowe stałe i przenośne, kompresory i pompy do przetłaczania tlenu, stanowiska spawalnicze stałe i przenośne, elektrody, proszki i pasty do spawania, a nawet aparaturę gazową dla lecznictwa. Wszystkie te wyroby odznaczały się nowoczesnością i bardzo dobrą jakością. Świadectwem tego było przyznanie "PERUNOWI" w 1936 roku złotego medalu za całokształt produkcji na wystawie Przemysłu Metalowego i Elektrotechnicznego.

Pracownicy "PERUNA" byli nauczycielami spawalnictwa, wydawali podręczniki, roczne "Kalendarze Spawalnicze", miesięczniki "Spawanie i cięcie metali" oraz broszury propagujące nowe technologie.

"PERUN" wprowadzał także pionierskie technologie spawalnicze. Dowodem na to może być wykonanie w latach 1929-1930 pierwszej w Europie konstrukcji budowlanej spawanej o ciężarze 700 ton - gmachu PKO przy ulicy Świętokrzyskiej w Warszawie. Album tej konstrukcji wydany przez fabrykę spotkał się z dużym zainteresowaniem w całej Europie.

Z inicjatywy dr Sznerra w 1927 roku powstał Związek Polskiego Przemysłu Acetylenowego i Tlenowego przekształcony wkrótce w Stowarzyszenie dla Rozwoju Spawania i Cięcia Metali. Stowarzyszenie to weszło w skład stałej Komisji Międzynarodowej Acetylenu i Tlenu.

Z inicjatywy "PERUNA" wprowadzono spawalnictwo jako przedmiot w szkołach zawodowych, a w 1929 roku w Szkole Technicznej Wawelberga. Tak więc z działalnością "PERUNA" i jego rozwojem wiąże się początek i rozwój spawalnictwa w Polsce.

Czas II wojny światowej charakteryzował się ograniczeniem produkcji i działalności. Pomimo tego odbywały się szkolenia spawaczy, kadry instruktorskiej, wydano podręcznik pt. "Wyroby PERUNA". Załoga starała się przetrwać czas okupacji, a największa uwaga była skupiona na przeciwdziałanie zniszczeniu zakładu przez okupanta.

Wraz z zakończeniem wojny nastąpił czas reorganizacji. Wszystkie filie i zakłady zamiejscowe uzyskały samodzielność.

W 1946 roku zakład otrzymał nazwę "Warszawska Fabryka Gazów Technicznych i Sprzętu Spawalniczego". Ponownie ruszyła produkcja reduktorów, palników, wytwornic acetylenowych, elektrod i proszków do spawania. Zapotrzebowanie na sprzęt spawalniczy systematycznie wzrastało. W oparciu o myśl techniczną "PERUNA" w 1955 roku uruchomiono produkcję niektórych zespołów i części palników we Wronkach k. Poznania. Dziś jest to samodzielny zakład "POMET-2", który daje na rynek bogatą ofertę sprzętu spawalniczego m.in. palniki i reduktory, wyposażenie do spawania elektrycznego.

W 1956 Roku "PERUN" skończył budowę nowej wytwórni gazów technicznych, która została wydzielona jako samodzielna jednostka gospodarcza, natomiast sam jako zakład przekształcił się i został przemianowany na WARSZAWSKĄ FABRYKĘ SPRZĘTU SPAWALNICZEGO "PERUN". Od tego czasu zajął się produkcją podstawowego sprzętu spawalniczego i armatury do gazów technicznych.

W 1957 roku WFSS "PERUN" przyjmuje specjalistyczny program rozwoju produkcji uwzględniający szybko narastające potrzeby podstawowych gałęzi gospodarki narodowej jak: przemysł maszynowy, hutniczy, górniczy, budownictwo i rolnictwo. Dla realizacji tego programu zostało rozbudowane biuro konstrukcyjne oraz biuro technologiczne. Szybki rozwój spawalnictwa jako nauki wymagał bieżącego wprowadzania zmian do produkowanych wyrobów lub opracowywania nowych, uwzględniających najnowsze osiągnięcia konstrukcyjne i technologiczne. Dlatego też w latach 1964-1970 fabryka nawiązała programową współpracę z Instytutem Spawalnictwa w Gliwicach. Powstały opracowania przecinarek automatycznych sterowanych magnetycznie i fotoelektrycznie. W tym okresie produkcja wytwornic acetylenowych zostaje przeniesiona do "CESPY" w Cieszynie.

Lata 1970-1980 to dalszy rozwój własnych opracowań konstrukcyjnych i technologicznych. Reduktory i palniki przechodzą gruntowną modernizację. Dalsza rozbudowa Biura Konstrukcyjnego z Pracowniami: Mechaniczną i Elektroniczną oraz Prototypowni pozwoliła na opracowanie własnych konstrukcji przecinarek automatycznych małogabarytowych. W wyniku współpracy z Instytutem Spawalnictwa powstały przecinarki wielkogabarytowe ze sterowaniem numerycznym CNC. Ostatnie lata to proces prywatyzacji, który zostaje zakończony w maju 2003 r. Perun pozostaje polskim producentem sprzętu spawalniczego. W 2005 r. uzyskuje certyfikat jakości ISO 9001:2000.

Działalności "PERUNA" charakteryzują się szczególnie pilnym śledzeniem rynku klienta. Wprowadzanie nowych technik produkcji w różnych dziedzinach gospodarki wymaga opracowania nowych narzędzi specjalistycznych. Szybkie wyjście naprzeciw potrzebom klienta pozwala nam na utrzymanie na rynku pozycji głównego dostawcy. Pozycji tej pozwala nam bronić wiedza nagromadzona przez pokolenia pracowników. Tę wiedzę wspomaga współpraca z pracownikami naukowymi wyższych uczelni i instytutów naukowych. Efektem tej współpracy są doskonalsze wyroby.

"PERUN" jest w stanie opracować i wyprodukować każde urządzenie spawalnicze wykorzystujące gaz jako czynnik roboczy. Jakość naszej produkcji jest porównywalna z wyrobami światowymi w tej dziedzinie.