|
Dzieci na papierze
Partnerstwo dla dzieci to autorski wieloletni program Fundacji Wspólna Droga - United Way Polska, którego celem jest wyrównywanie szans rozwojowych i edukacyjnych dzieci zagrożonych niedostosowaniem społecznym i marginalizacją, pochodzących z rodzin o niskim statusie kulturalnym i materialnym bądź rodzin niewydolnych wychowawczo. Warto zaznaczyć, że Fundacja Wspólna Droga jest organizacją pożytku publicznego i niezależnym członkiem United Way, jednej z najstarszych międzynarodowych organizacji charytatywnych na świecie. Działa w Polsce od 1996 r. Jesienią 2010 roku przeprowadzono badania wśród dzieci korzystających z opieki społecznej na terenie trzech dzielnic prawobrzeżnej Warszawy tj. Pragi Południe, Pragi Północ i Targówka. Badaniem zostało objętych 300 dzieci. Właśnie w tych dzielnicach Wspólna Droga od 2006 r. wdraża program Partnerstwo dla dzieci. Program zmierza przede wszystkim do wyrównywania szans edukacyjnych dzieci przez bezpośrednią pomoc: finansowanie zajęć pozalekcyjnych i wyrównawczych, tworzenie systemu opieki nad dzieckiem zagrożonym marginalizacją, w którym aktywną rolę odgrywają m.in. ośrodki pomocy społecznej i organizacje pozarządowe. W ich wyniku uzyskano bardzo istotne informacje o sytuacji dziecka w rodzinie (np. okazało się, że co piąte z objętych badaniem dzieci nie ma własnego łóżka i własnego miejsca do odrabiania lekcji), o udziale w życiu społecznym - stosunkowo duży odsetek dzieci uczestniczy w zajęciach pozalekcyjnych organizowanych w instytucjach wychowawczych szkołach i opiekuńczych świetlicach, co jest zjawiskiem pozytywnym, bo pozostawione samo sobie może ulec wykolejeniu społecznemu i obyczajowemu. Badano także kondycję dzieci, ich zdrowie fizyczne i psychiczne. Na podstawie przeprowadzonych badań prof. Małgorzata Orłowska, autorka opracowania "Sytuacja dzieci w rodzinach objętych pomocą społeczną w wybranych dzielnicach m.st. Warszawy Praga Południe, Praga Północ, Targówek", widzi pilną potrzebę działania w zakresie: -wyrównania braków odnoszących się do podstawowych potrzeb higieny i rozwoju i uczestnictwa w kulturze (przede wszystkim zwiększenia zainteresowania czytelnictwem) - utrzymania interwencji w zakresie dożywiania i uczestnictwa w zajęciach pozalekcyjnych - zagospodarowania czasu wolnego, - wspierania rozwoju świetlic. Jeśli te działania nie zostaną wprowadzone w życie, dojdzie - prędzej czy później - do nieodwracalnej marginalizacji dzieci. Wiodącą rolę należy pozostawić ośrodkom pomocy społecznej jako instytucjom koordynującym oraz posiadającym ustawowe możliwości organizowania środowiska lokalnego i jego infrastruktury. W opracowaniu zostały naukowo sformułowane te wnioski, o których dobrze wiedzą ośrodki pomocy społecznej. Tylko jak to wprowadzić w życie i skąd wziąć na to wystarczające pieniądze? O tym nie ma ani słowa. Mamy nieodparte wrażenie, że powstała kolejna praca naukowa, która nic specjalnie nowego nie wnosi, a wydana została przy współfinansowaniu Urzędu Miasta. Chyba lepiej można było wydać pieniądze, choćby na obiady dla tych dzieci, nad którymi autorka się pochyla. KS |